السَلامُ عَلَیکِ ایَّتهَا الصِدیقَه الشَّهیدَه

 آنچنان در غمت ،

در غم سراسر زندگیت،

 از درد پهلویت،

 از درد بازویت می نالم و اشک می ریزم که تمامی عرش اعلی ، تمامی فرشتگان ، تمامی آنهائی که

 می شناسند و نمی شناسند تورا بگریند ، بلرزند و اشک بریزند.

بجای در می سوزم ،

بجای میخ خجل میشوم،

بجای دیوار ناله می کنم،

و دیگر نخواهم ماند بر زمین.

 اصلا زمینی که اینها را دیده است چطور می گردد؟

چطور می تواند به گردش ادامه دهد و روزها و شبها را سپری کند و پدید آورد که یاد چنین

روزهائی را زنده کندوبه یادمان آورد

و...